«Πρόσταξε ο φονιάς, πρόσταξε μ’ οργή, τούτο τον λαό σβήστε απ’ τη γη»… Και η Αρμενία συνθηκολόγησε. Το Αρτσάχ θυσιάστηκε. Έπειτα από την απομόνωσή τους και τη νέα στρατιωτική επίθεση των Αζέρων, χιλιάδες Αρμένιοι εγκαταλείπουν αυτή την στιγμή τα ιστορικά τους εδάφη, αρνούμενοι να ζήσουν υπό τη διοίκηση του Αζερμπαϊτζάν και φοβούμενοι την επερχόμενη εθνοκάθαρση. Η εξέλιξη αυτή θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την υπόσταση του ίδιου του κράτους της Αρμενίας, που παρεμβάλλεται στον άξονα Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν. Με την αποχαλίνωση Τούρκων και Αζέρων, την παθητική-τιμωρητική στάση του Κρεμλίνου και την αδυναμία δράσης (αλλά και την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού) εκ μέρους της Δύσης, οι αδελφοί Αρμένιοι και το κράτος τους αποτελούν βορά στις ορέξεις των γειτόνων τους.