Απόψεις

Είχα τη χαρά να παρευρεθώ την περασμένη Δευτέρα (4 Μαρτίου 2024) στο ΡΙΚ, όπου προβλήθηκε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ «Sanna – Η γλώσσα μας». Ήταν μια εκδήλωση αρκούντως διαφωτιστική για να καταλάβουμε όλοι τη σημασία της Σάννα, της κυπριακής μαρωνίτικης, που αποτελεί κράμα (και συνεπώς διασώζει πλούτο) διαφορετικών γλωσσών.

Αυτές τις μέρες διεξάγεται στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος συζήτηση γύρω από ένα πολύ σοβαρό θέμα: τη ρύθμιση της κατοχής, προστασίας και ευημερίας των σκύλων. Η συζήτηση γίνεται με αφορμή σχετικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε από τον Κώστα Καδή, με επίκεντρο την προώθηση της υπεύθυνης κατοχής σκύλων και την παροχή λύσεων στο πρόβλημα του μεγάλου αριθμού αδέσποτων.

Οι Κύπριοι καταλαβαίνουμε τον πόνο του ξεριζωμένου. Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία και τον σπαραγμό της εθνοκάθαρσης, της αλλοίωσης του τόπου και της πολιτιστικής κληρονομίας. Μπορούμε, επίσης, να καταλάβουμε τις συνθήκες διαβίωσης όσων παραμείνουν στα μαρτυρικά χώματα υπό τη διοίκηση του Αζερμπαϊτζάν.

«Πρόσταξε ο φονιάς, πρόσταξε μ’ οργή, τούτο τον λαό σβήστε απ’ τη γη»… Και η Αρμενία συνθηκολόγησε. Το Αρτσάχ θυσιάστηκε. Έπειτα από την απομόνωσή τους και τη νέα στρατιωτική επίθεση των Αζέρων, χιλιάδες Αρμένιοι εγκαταλείπουν αυτή την στιγμή τα ιστορικά τους εδάφη, αρνούμενοι να ζήσουν υπό τη διοίκηση του Αζερμπαϊτζάν και φοβούμενοι την επερχόμενη εθνοκάθαρση. Η εξέλιξη αυτή θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την υπόσταση του ίδιου του κράτους της Αρμενίας, που παρεμβάλλεται στον άξονα Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν. Με την αποχαλίνωση Τούρκων και Αζέρων, την παθητική-τιμωρητική στάση του Κρεμλίνου και την αδυναμία δράσης (αλλά και την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού) εκ μέρους της Δύσης, οι αδελφοί Αρμένιοι και το κράτος τους αποτελούν βορά στις ορέξεις των γειτόνων τους.

Το κυκλοφοριακό είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλούνται επιτακτικά να αντιμετωπίσουν η πολιτεία και οι τοπικές Αρχές. Είναι ζήτημα το οποίο επηρεάζει το σύνολο σχεδόν των αστικών κέντρων της χώρας μας. Ιδίως στον Δήμο μας το πρόβλημα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης, καθώς ο Στρόβολος αποτελεί κεντρικό κόμβο των βασικών κινήσεων της Λευκωσίας. Συνεπεία του γεγονότος αυτού, πέραν της κυκλοφοριακής συμφόρησης, στον Στρόβολο έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις ατμοσφαιρικές – περιβαλλοντικές επιπτώσεις, την ηχορύπανση, τα τροχαία ατυχήματα, αλλά και τις συνέπειες σε ατομικό επίπεδο. Επιπλέον, κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει τον ψυχοφθόρο αντίκτυπο του ζητήματος.

Μπορούμε να σώσουμε το περιβάλλον με ένα μόνο ευρώ; Κατ’ ακρίβειαν, και ναι και όχι. Υπάρχει σωρεία βιβλιογραφίας και ακαδημαϊκών δημοσιεύσεων, χύθηκαν τόνοι μελάνι σε έγγραφα, νομοθεσίες, ευρωπαϊκά προγράμματα και κανονισμούς για το θέμα, αλλά πουθενά δεν γράφει πώς το ένα ευρώ μας μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Πρόσφατα ενημερώθηκα από δημοσιεύματα ότι άγνωστοι κατέστρεψαν αυτοσχέδιους χώρους σίτισης γάτων εντός της βιομηχανικής περιοχής Στροβόλου. Άμεσα, ζήτησα εξηγήσεις από την Υπηρεσία του Δήμου, η οποία με διαβεβαίωσε με κατηγορηματικό τρόπο ότι κανένα μέλος του προσωπικού δεν κατέστρεψε χώρο σίτισης αδέσποτων γάτων. Θεωρώ ότι αδίκως κατηγορήθηκε η Υπηρεσία του Δήμου, καθώς γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι είναι ευαισθητοποιημένη και καταρτισμένη σε θέματα που αφορούν την ευημερία των ζώων.